Cuckoo - trailer

Onderstaande trailer van de nieuwe psychologische horrorthriller Cuckoo (vrij vertaald: Kierewiet) ziet er inderdaad waanzinnig uit. En dan bedoelen we niet alleen waanzinnig in de klinische zin van het woord, maar ook waanzinnig goed. 

Anderzijds is de filmpers verdeeld over Cuckoo: sommige critici vinden dat de film te onduidelijk is en zichzelf ondergraaft in zijn combinatie van horror, wacky humor en zelfparodiëring. Zo schreef de filmrecensent Adam Solomons hier: "(...) it’s not clear what actually happens. (...) this film takes itself too seriously and pokes fun at its own silliness, a fatal combination."

De Engelstalige film werd geschreven en geregisseerd door de Duitse cineast Tilman Singer, die hiermee zijn tweede langspeelfilm aflevert (na zijn eerdere horrorthriller Luz uit 2018).  

Het verhaal van Cuckoo draait rond het 17-jarige Amerikaanse meisje Gretchen (gespeeld door de Amerikaanse actrice Hunter Schafer), wier moeder net overleden is. Samen met haar zuster, gaat Gretchen inwonen bij hun vader en diens nieuwe gezin in een vakantieoord in de Duitse Alpen. Daar gebeuren echter bizarre dingen...

Naast Hunter Schafer, spelen ook onder anderen Jan Bluthardt, Marton Csokas, Jessica Henwick, Dan Stevens, Greta Fernández, Àstrid Bergès-Frisbey, Konrad Singer en Sydney LaFaire mee in de film.

Wij hebben Cuckoo nog niet gezien, maar gaan dat zeker doen om zelf uit te maken of de film teleurstelt dan wel even goed is als onderstaande beloftevolle trailer suggereert.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Engels" voor Engelstalige ondertitels, en op "Kwaliteit" en 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: horror / psychologische thriller / mysterie

Onschuldige losbol of moorddadige homme fatal?

 Suspicion  van Alfred Hitchcock     ★★★

Mochten wij ooit een lijstje opstellen van acteurs die naar onze smaak overgewaardeerd zijn (en voor zo'n lijstje zullen we hopelijk eens tijd kunnen vrijmaken), dan zouden we de Amerikaanse Hollywoodster Cary Grant (1904-1986) zeker opnemen in dat lijstje. Grant was in zijn hoogdagen immers razend populair, hoewel hij zich nochtans vaak bezondigde aan gekunstelde overacting, bijvoorbeeld wanneer hij grappig probeerde te zijn in de talrijke komedies en tragikomedies waarin hij meespeelde. Dat weerhield de Engelse meestercineast Alfred Hitchcock (één van onze favoriete regisseurs) er echter niet van om Grant te casten als hoofdpersonage in maar liefst vier Hitchcock-films: Suspicion uit 1941, Notorious uit 1946, To Catch a Thief uit 1955 (bekijk de hele film hier) en North by Northwest uit 1959. 

Cary Grant in Suspicion.

Spijts onze reserves ten aanzien van Cary Grant, moeten we echter erkennen -ere wie ere toekomt- dat hij in Suspicion wél overtuigend acteert in zijn hoofdrol als een man waarvan het onduidelijk blijft of hij nu al dan niet een slechterik is. En die onduidelijkheid is meteen de grootste troef van deze boeiende film noir.

Van romantische komedie tot psychologisch misdaadmysterie

Losjes gebaseerd op de roman Before the Fact uit 1932 van Francis Iles (nom de plume van de Engelse misdaadschrijver Anthony Berkeley Cox), begint Suspicion als een nogal flauwe romantische komedie waarin Grant op zijn typische, zelfingenomen en vrij ergerlijke manier amusant probeert over te komen als de nonchalante ladies' man Johnnie Aysgarth, die de interesse wekt van de respectabele jongedame en huismus Lina, gevoelig vertolkt door de bevallige Amerikaanse Hollywoodactrice Joan Fontaine. Johnnie heeft de reputatie van een onbetrouwbare rokkenjager en losbol, maar de eenzame Lina, die hunkert naar een romantische relatie, wordt tegen wil en dank toch verliefd op hem, waarna de film evolueert naar een boeiend relatiedrama à la Hitchcocks Rebecca uit 1940 (waarin Joan Fontaine ook de hoofdrol speelt; bekijk de hele film hier). Lina begint te twijfelen aan Johnnie's (on)eerlijkheid en verdenkt hem na verloop van tijd zelfs van moorddadige plannen, wat de filmtitel Suspicion (Verdenking) verklaart, waardoor de derde act een film noir-misdaadmysterie is. 

Joan Fontaine als Lina en Cary Grant als Johnnie.

Naarmate de film zijn gekunstelde humor goeddeels achterwege laat en vanuit Lina's perspectief begint te focussen op de ambivalentie van Johnnie's onvoorspelbare karakter, die ook een blutte gokverslaafde blijkt, slaagt Suspicion er in om ons als kijker, net als Lina, voortdurend op het verkeerde been te zetten terwijl we blijven raden naar de afloop van het mysterie: is Johnnie een op geld beluste en misdadige homme fatal of gewoon een onverantwoorde rekel? Dat is niet alleen de verdienste van het scenario (waaraan Hitchcocks echtgenote Alma Reville meeschreef), maar tevens van Cary Grants geslaagde, dubbelzinnige belichaming van Johnnie, en van Joan Fontaine's Oscarwinnende hoofdrol als de vertwijfelde Lina. Ook de Britse acteur Nigel Bruce overtuigt in zijn bijrol als het sympathieke personage Beaky: een oude vriend van Johnnie.

V.l.n.r.: Cary Grant, Joan Fontaine en Nigel Bruce.

Suspicion is, zoals we van Hitchcock gewoon zijn, vakkundig in beeld gebracht, met knappe zwart-wit opnames van de Amerikaanse cameraman Harry Stradling Sr.. Zo is er bijvoorbeeld een sfeervol belichte en spannende sequentie waarin Johnnie 's avonds een glas melk naar Lina brengt, terwijl zij vreest dat Johnnie de melk vergiftigde... Om de melk te laten 'gloeien' en daarmee de suggestie te versterken dat de melk misschien dodelijk gif bevat, liet Hitchcock naar eigen zeggen een lampje in het glas plaatsen.

De dramatische muziek van filmcomponist Franz Waxman werd genomineerd voor een Oscar.

Hoewel een boeiende film, die zeker het bekijken waard is, had Suspicion nog spannender gekund en kan deze productie ook op andere vlakken niet tippen aan de meesterwerken van Master of Suspense Alfred Hitchcock, zoals het voormelde sfeervolle en visueel verbluffende relatiemysterie Rebecca uit 1940 (bekijk de hele film hier), de uitstekende misdaadthrillers Shadow of a Doubt uit 1943 (één van onze favoriete films over seriemoorden; bekijk de hele film hier), Rope (1948), Strangers on a Train uit 1950 (een visueel meesterwerk dat ook behoort onze favoriete films over seriemoorden; bekijk de hele film hier), Dial M for Murder (1954) en Rear Window (1954), het briljante en visueel verbluffende film noir-misdaadmysterie Vertigo uit 1958 (één van onze favoriete films), de iconische, visueel verbluffende en invloedrijke horrorthriller Psycho uit 1960 (ook één van onze favoriete films over seriemoorden en tevens één van onze favoriete horrorfilms; bekijk een analyse hier) en de fascinerende psychologische horrorthriller The Birds uit 1963 (bekijk de hele film hier).

Suspicion kan evenmin tippen aan de gelijkaardige, maar betere tragiromantische film noir-thriller Sudden Fear (1952) van David Miller, met Hollywoodicoon Joan Crawford (één van de mooiste filmgodinnen aller tijden) in de hoofdrol als een vrouw die ook smoorverliefd wordt op een mogelijke homme fatal, met brio gespeeld door Jack Palance (lees onze recensie hier).   

Open einde?          

De slotsequentie in Suspicion lijkt een antwoord te geven op de vragen naar de ware aard van Johnnie. Maar in het allerlaatste shot van de film legt een personage op een creepy manier zijn arm over de schouders van een ander personage, waardoor ons inziens toch weer twijfel ontstaat...

Hitchcock en zijn scenaristen hadden aanvankelijk een ander slot in gedachten, maar dat slot werd naar verluidt onder druk van de filmstudio RKO geschrapt. Lees daarover, met spoilers, meer hier.

Voor zover we weten, is Cary Grants meerzinnige hoofdrol als de onberekenbare Johnnie Aysgarth zijn enige vertolking van een (mogelijke) movie villain. Jammer, want de momenten waarop hij ernstig en dreigend overkomt in Suspicion smaakt naar meer.

JN.

Suspicion (USA-1941): beschikbaar op dvd en blu-ray disc.

Met: Joan Fontaine, Cary Grant en Nigel Bruce.

Genre: psychologisch relatiedrama / misdaadmysterie / film noir / thriller / romantische tragikomedie

Een stijlvolle neo noir actiethriller

 A Bittersweet Life  van Jee-woon Kim     ★★★½ 

Net zoals de door John Travolta vertolkte coole Amerikaanse gangster en vrijgezel Vincent Vega (één van de beste movie villains aller tijden) in Quentin Tarantino's briljante misdaadmozaïek Pulp Fiction uit 1994 (één van onze favoriete films) op verzoek van Vincents gangsterbaas Marsellus Wallace (Ving Rhames) diens vrouw Mia Wallace (Uma Thurman) gezelschap moet houden en dat slecht afloopt, zo ook moet in de stijlvolle Zuid-Koreaanse neo noir actiethriller A Bittersweet Life (2005) de introverte, eenzame en koelbloedige Zuid-Koreaanse gangster en vrijgezel Sun-woo Kim (glansrol van Byung-hun Lee) in opdracht van zijn gangsterbaas Mr. Kang (Yeong-cheol Kim) diens jonge minnares Hee-soo (Min-a Shin) gezelschap houden en heeft ook dat (erg) negatieve gevolgen.

Min-a Shin als de jonge femme fatale Hee-soo,
en Byung-hun Lee als de getroebleerde antiheld Sun-woo.

Zowel Vincent Vega in Pulp Fiction als Sun-woo in A Bittersweet Life zijn loyale gangsters, die zich echter tegen wil en dank aangetrokken voelen tot de respectievelijke love interests van hun respectievelijke bazen. Maar in tegenstelling tot Vincent, krijgt Sun-woo tevens de opdracht van zijn baas om te achterhalen of diens love interest nog een andere vrijer heeft en beiden te vermoorden als inderdaad zou blijken dat de jongdame ontrouw is. Zonder te veel te verklappen van de plot, kunnen we alvast onthullen dat Sun-woo zodanig gecharmeerd geraakt door de bevallige Hee-soo dat hij, na 7 jaar loyale dienstverlening als trouwe enforcer van Mr. Kang, voor het eerst in conflict komt met zijn baas, waarna Sun-woo betrokken geraakt in een spiraal van gewelddadige vergeldingen tijdens zijn confrontaties met zowel de gangsterbende van Mr. Kang als met de bende van een concurrerende gangster (gespeeld door Jung-min Hwang) die ook nog een eitje te pellen heeft met Sun-woo...

Yeong-cheol Kim als de gangsterbaas Mr. Kang (links)
en Byung-hun Lee als diens rechterhand Sun-woo.

Hybride stijloefening

Geschreven en geregisseerd door de veelzijdige Zuid-Koreaanse cineast Jee-woon Kim, ontvouwt de gewelddadige plot van A Bittersweet Life (oorspronkelijke titel: Dalkomhan insaeng) zich op het eerste gezicht als een rechttoe rechtaan hard-boiled wraakthriller, die doet denken aan de brutale wraakexpedities van de respectievelijke protagonisten in de beklijvende gangsterfilm Point Blank (1967) van John Boorman, de vigilante-actiethriller Death Wish (1974) van Michael Winner, de neo noir gangsterfilm Payback (1999) van Brian Helgeland (een reboot van Point Blank; bekijk Payback hier), de bikkelharde Zuid-Koreaanse wraakthriller Oldboy (2003) van Chan-wook Park, het flamboyante martial arts-tweeluik Kill Bill 1 & 2 (2003 en 2004) van Quentin Tarantino (dat behoort tot onze favoriete films) en Jee-woon Kims eigen horrorthriller I Saw the Devil uit 2010 (één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films over seriemoorden; lees onze recensie hier) waarin Byung-hun Lee ook de hoofdrol vertolkt als een op wraak beluste protagonist.

 

Deze vechtscène in A Bittersweet Life herinnert aan een gelijkaardige scène in de wraakthriller Oldboy.

Ook de gewelddadige actiescènes in A Bittersweet Life, met onder meer flitsend gemonteerde lijf-aan-lijfgevechten en schietpartijen, doen denken aan Oldboy, Kill Bill 1 & 2 en I Saw the Devil, alsook aan de actiefilms van de invloedrijke Hongkongse actieregisseur par excellence John Woo. De sequentie in A Bittersweet Life waarin de antiheld Sun-woo levend begraven wordt lijkt rechtstreeks gebaseerd op de memorabele sequentie in Kill Bill: Volume 2 waarin de door Uma Thurman gespeelde wraakengel levend begraven wordt. Ook de dosis zwarte humor in A Bittersweet Life (zoals de scène waarin twee wapenhandelaars kibbelen met elkaar) voelt Tarantinesk aan. De actiesequentie in A Bittersweet Life waarin Sun-woo het met zijn vuisten en met brokken steen en brandende houtlatten opneemt tegen zijn voormalige gangstercollega's lijkt geïnspireerd door de ultragewelddadige sequentie in Oldboy waarin de wraakengel het in een smalle hotelgang met een hamer opneemt tegen talrijke tegenstanders. En de knappe openingssequentie in A Bittersweet Life, waarin Sun-woo als hotelmanager een trio concurrerende gangsters drie tellen geeft om het hotel te verlaten en hij na hun weigering vraagt aan één van zijn ondergeschikten om de deur op slot te doen, waarna een explosief gevecht volgt, lijkt een inspiratiebron te zijn van de spannende sequentie in het eerste deel van de actiereeks rond The Equalizer (2014), waarin de door Denzel Washington gespeelde titelheld vier gangsters confronteert in hun restaurantbureeltje en hij de deur op slot doet zodat zij niet kunnen ontsnappen terwijl hij hen gewelddadig afstraft.  

Een actie-shot uit de knappe openingssequentie van A Bittersweet Life.

Toch overstijgt A Bittersweet Life de actie- en gangstergenres, door ook subtiel in te gaan op de evoluerende psychologie van de antiheld Sun-woo: een harde en efficiënte maar eenzame gangster, die verliefd lijkt te worden op Hee-soo, zich met tranen in de ogen verraden voelt door zijn baas ("Tell me the real reason why. Were you really trying to kill me? Do you know how long I have worked for you? Like a dog, I have served you for 7 years! Why? Tell me anything. Anything. Tell me!"), zijn buik vol lijkt te hebben van zijn lege en gewelddadige gangsterleventje, zijn eigen hachje riskeert tijdens zijn roekeloze wraakexpeditie, in dit verband met een fatalistische berusting zelfs suïcidale neigingen vertoont ("I have nowhere else to go") en uiteindelijk schijnt te beseffen dat wraak en geweld zinloos en zelfdestructief zijn (wat ook het basisthema is van Jee-woon Kims I Saw the Devil). Deze weemoedige psychologische dimensie in A Bittersweet Life blijkt ook in de slotsequentie, terwijl de zwaargewonde en bitterzoet glimlachende antiheld droomt van een beter maar onbereikbaar leven, bevestigd door een parabel in voice-over die meteen ook de filmtitel verklaart:          

One late autumn night, the disciple awoke crying. 

So the master asked the disciple: "Did you have a nightmare?" 

"No." 

"Did you have a sad dream?" 

"No", said the disciple. "I had a sweet dream." 

"Then why are you crying so sadly?" 

The disciple wiped his tears away and quietly answered: "Because the dream I had can't come true."

Op stilistisch vlak verraadt A Bittersweet Life ook invloeden van onder meer:

- de stijlvolle Franse neo noir gangsterfilm Le Samouraï (1967) van Jean-Pierre Melville, die ook draait rond een zwijgzame protagonist die een zware prijs betaalt voor zijn omgang met een criminele opdrachtgever, met gestileerde decors, coole maatpakken en een droefgeestige sfeerschepping die een hedendaagse update kregen in A Bittersweet Life;

- de films van Sergio Leone (één van onze favoriete regisseurs): hoofden van personages schuiven soms plots lateraal in beeld; langzaam opgebouwde spanning ontlaadt zich in explosief geweld; zwarte humor; de zwaargewonde Sun-woo mijmert glimlachend in de slotsequentie van A Bittersweet Life terwijl zijn leven een puinhoop is, net zoals de door Robert De Niro gespeelde gangster David "Noodles" Aaronson (één van de beste movie villains aller tijden) in het slotbeeld van Leone's schitterende gangsterkroniek Once Upon a Time in America (1984) glimlacht nadat hij opium rookte om even te kunnen ontsnappen aan zijn harde werkelijkheid (bekijk de hele film hier);  

- de films van Brian De Palma (ook één van onze favoriete regisseurs): gewelddadige set pieces met onder meer shots in slow motion en theatrale muziek, zoals de finale shoot out in A Bittersweet Life die herinnert aan de iconische shoot out in de gewelddadige finale van De Palma's schitterende gangsterkroniek Scarface (1983).

Het resultaat is een boeiende hybride stijloefening, waarmee regisseur Jee-woon Kim zijn eigen, genre-overstijgende draai geeft aan de gangsterfilms, films noirs, actiethrillers en krijgskunstenfilms die hem inspireerden.

A Bittersweet Life had nog wat spannender gekund. Sommige acteurs in bijrollen doen soms iets te veel hun best. De (vaak flauwe) zwarte humor beklijft niet echt. En ook de muziekkeuze had beter gekund.

Toch verdient deze film aanbeveling, dankzij de knappe sfeerschepping, met onder meer toepasselijke kostuums en decors, de geslaagde actiescènes, het vakkundige camerawerk onder leiding van Ji-yong Kim, de degelijke montage van Jae-keun Choi, de overtuigende onderkoelde vertolking van Yeong-cheol Kim als de kille gangsterbaas Mr. Kang, en vooral de glansrol van hoofdrolspeler Byung-hun Lee, die zowel zijn charisma en vechtkunsten als zijn ontroerende gevoeligheid toont in zijn belichaming van de getroebleerde wraakengel Sun-woo.

JN.

A Bittersweet Life (Zuid-Korea-2005): beschikbaar op dvd en blu-ray disc.

Met: Byung-hun Lee, Yeong-cheol Kim, Roi-ha Kim, Jung-min Hwang en Min-a Shin.

Genre: actie / gangsterfilm / thriller / neo noir / martial arts / drama

The Passion of the Christ (2004) - full movie

The Passion of the Christ is een sfeervol, meeslepend en bij momenten wreed Bijbeldrama uit 2004, met de Amerikaanse acteur Jim Caviezel in de titelrol als Jezus Christus.  

De film werd geregisseerd en gecoproduceerd door de Australische Hollywoodster Mel Gibson, die zelf het scenario schreef in samenwerking met de Amerikaanse scenarist Benedict Fitzgerald.   

In de belangrijkste bijrollen herkennen we onder anderen Maia Morgenstern als Maria (de moeder van Jezus), Monica Bellucci (één van de mooiste filmgodinnen aller tijden) als Maria Magdalena, Hristo Shopov als de Romein Pontius Pilatus, Francesco De Vito als de apostel Petrus, Luca Lionello als de verrader Judas Iskariot, Christo Jivkov als de apostel Johannes, Toni Bertorelli als de joodse hogepriester Annas ben Seth, en Rosalinda Celentano als Satan.

Bekijk de hele film door hieronder in het videoscherm te klikken op de playbutton:

(Klik op de playbutton)

Genre: historisch Bijbeldrama / biopic / religie

Getting Made: The Making of GoodFellas - documentaire

Hieronder kan u kijken naar Getting Made: The Making of GoodFellas: een boeiende documentaire uit 2004 over de productie van Martin Scorsese's briljante gangsterkroniek GoodFellas uit 1990 (één van onze favoriete films; bekijk de trailer hier en een filmfragment hier).

In deze documentaire krijgt u toelichting van:

- regisseur en co-scenarist Martin Scorsese (één van onze favoriete cineasten; lees ons biografische portret hier);

- hoofdrolspeler Ray Liotta (lees ons In Memoriam hier) als de gangster Henry Hill (één van de beste movie villains aller tijden);

- actrice Lorraine Bracco als Henry's vrouw Karen;

- acteur Joe Pesci als de gangster Tommy DeVito (ook één van de beste movie villains aller tijden);

- acteur Robert De Niro (één van onze favoriete acteurs) als de gangster James "Jimmy" Conway (ook één van de beste movie villains aller tijden);

- acteur Paul Sorvino als de maffiabaas Paulie Cicero;

- acteur Frank Vincent als de gangster Billy Batts;

- co-scenarist Nicholas Pileggi, op wiens non-fictie boek Wiseguy: Life in a Mafia Family (uit 1985) de film gebaseerd is;

- de échte voormalige gangster Henry Hill, wiens misdadige levenswandel centraal staat in Pileggi's voormelde boek en in de verfilming;

- cameraman Michael Ballhaus;

- filmmonteur Thelma Schoonmaker;

- producent Irwin Winkler;

- en uitvoerend producent Barbara DeFina.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: making-of-documentaire / gangsterfilm / misdaadthriller / psychosociaal drama

The Music Box (met Laurel & Hardy) - full movie

The Music Box (één van onze favoriete komedies) is een door Hal Roach geproduceerde kortfilm in zwart-wit uit 1932, onder regie van James Parrott, met briljante vertolkingen van het geniale komische duo Stan Laurel en Oliver Hardy (die beiden behoren tot onze favoriete acteurs) als een stelletje onhandige verhuizers die het werkwoord 'stuntelen' tot absurde hoogte opvoeren terwijl zij wanhopig proberen om een bestelde pianola af te leveren...

Bekijk de hele film hieronder en lach u een breuk! 

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: komedie